ΑΠΑΘΕΙΑ : ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ

 

-Αυτός που χαμογελά αντί να οργίζεται, είναι πάντα ο πιο δυνατός.-

ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ

Η ψυχή στην Ουσία της είναι ασώματη και καθώς έρχεται σε ενσάρκωση, μέσα σε ένα σώμα, δεν χάνει τη δική της Ουσία. Καθώς έρχεται σε ένα νέο σώμα της δίνεται ένας τετραπλός μηχανισμός, μια προσωπικότητα όπου δια μέσω αυτής μπορεί να εργαστεί στη γη και να θεμελιώσει με τη θέλησή της το Θέλημα του Θεού. Όλα παρέχονται στην ψυχή γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και όλα όσα παρέχονται σε αυτήν είναι δανεικά που κάποια μέρα θα επιστρέψουν και πάλι πίσω στην Πηγή. Τα πράγματα είναι πολύ απλά, αλλά στην πορεία όλα μπερδεύονται και περιπλέκονται διότι η προσωπικότητα είναι αυτή που κυριαρχεί. Έτσι, γεννιέται μια μεγάλη μάχη μεταξύ του θεϊκού νου και του θνητού νου, δηλαδή μεταξύ της Θέλησης του Θεού και της ατομικής θέλησης του ανθρώπου. Όμως καθώς ο άνθρωπος σιγά-σιγά αφυπνίζεται, η ψυχή παίρνει τα ηνία με έναν συγκεκριμένο ρυθμό. Κατά συνέπεια ο άνθρωπος δέχεται διάφορες ακτίνες που του προκαλούν πνευματική αφύπνιση και έτσι καταλαβαίνει ότι δεν είναι το σώμα του, δεν είναι η μορφή, αλλά κάτι πολύ ανώτερο.

Από τη στιγμή αυτή ξεκινά ένας καθαρισμός του τετραπλού μηχανισμού με σκοπό να αποβεί ένα μέσο με το οποίο η ψυχή θα μπορέσει να εκδηλώσει και να επιτύχει την αποστολή ή σκοπό που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας στον φυσικό κόσμο. Με λίγα λόγια, γίνεται μια ταρίχευση της προσωπικότητας, καθαρίζονται οι δυσλειτουργικές πεποιθήσεις, οι λανθασμένες αντιλήψεις, τα παγιωμένα στερεότυπα, οι κακές συνήθειες και κάθε είδους τάση που εμποδίζει την ψυχή να εκφράσει τον ρόλο της στο φυσικό πεδίο. Ο κάθε ένας από εμάς έχει αναλάβει μια αποστολή ή έναν σκοπό να φέρει εις πέρας σε αυτήν την ενσάρκωση. Ο καθένας μας είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι προορισμένο να λάμψει σαν το άστρο της αυγής. Καθώς έχει ανακαλύψει το άτομο τον λόγο ύπαρξής του ξεκινά με τη δική του θέληση ένα ταξίδι προς την επίτευξη του έργου, έχει ακούσει το κάλεσμα της ψυχής και κάτω από τη σκέπη της πράττει αναλόγως καθοδηγούμενος από αυτήν. Ο κύριος σκοπός είναι η βάση ή ο κορμός, όμως καθώς το άτομο εξελίσσεται, τότε του δίνονται ευκαιρίες που χρησιμεύουν ως κλαδιά που εμπλουτίζουν τον κύριο σκοπό. Κάποτε ο μαθητής θα γίνει δάσκαλος και τότε το Δέντρο της Ζωής θα έχει σχηματιστεί στην αύρα του.

Πρωταρχικό μέλημα όμως είναι ο εξαγνισμός του ατόμου. Η απαλλαγή από κατώτερες συνήθειες δεν είναι καθόλου εύκολο έργο για τον μέσο Ζηλωτή. Η απάθεια μπορεί να καθαρίσει τον δρόμο από τα σκουπίδια της προσωπικότητας που ζορίζουν τη διάβαση της στενής οδού. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως η ζωή είναι μια συνεχής κίνηση εκκρεμούς ανάμεσα σε ηδονή και θάνατο, σε θλίψη και αγάπη. Μια μορφή δυαδικότητας βασανίζει ή δίνει χαρά στον άνθρωπο. Η αιώρηση του εκκρεμούς δεν σταματά ποτέ μέχρι ο μάγος να ανέβει στην κορυφή του εκκρεμούς μέσω της αυτοκυριαρχίας και να τερματίσει κατ’ αυτόν τον τρόπο τη μεγάλη ταλάντευσή του στους δύο πόλους. Αυτό το καταφέρνει μένοντας απαθής και στη συνέχεια ισορροπώντας κάθε σκέψη με την ακριβώς αντίθετή της. Η απάθεια σε κάθε ηδονή και πόνο, σε κάθε τρόμο και λαγνεία, θα τον ελευθερώσει από τα σφιχτά δεσμά της ύλης. Απαθής ο μάγος σε ό,τι κατώτερο και ανοιχτός σε ό,τι ανώτερο έρχεται πιο κοντά σε ό,τι είναι πραγματικά.

Ο Ζηλωτής μπορεί να έρθει ένα μέτρο κοντύτερα στο να γίνει ο αληθινός του Εαυτός σε δράση εξασκώντας μερικές ασκήσεις συνειδητά κάθε μέρα. Αυτές οι ασκήσεις είναι τρεις σε αριθμό και με την ένταξή τους στην καθημερινή ζωή θα έρθει ένα βήμα κοντύτερα προς τη φωτεινή ψυχή του. Αρχικά, η πρώτη άσκηση είναι η Παρατήρηση. Ας παρατηρεί ο Ζηλωτής τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι κατά τη διάρκεια της ημέρας, να παρατηρεί τι σκέφτεται, τι αισθάνεται, τι πράττει, πώς συμπεριφέρεται γενικότερα. Μια άλλη άσκηση είναι η Ανασκόπηση Ημέρας. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί ας κάνει μια ανασκόπηση της ημέρας κάνοντας τις εξής ερωτήσεις: Έβλαψα κανέναν με τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις λέξεις και τις πράξεις μου; Τι καλό έκανα σήμερα; Τι κακό έκανα σήμερα; Πώς μπορώ να βελτιωθώ ώστε να επιτύχω το Μέγα Έργο; Να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, να μην τον κοροϊδεύει, διότι αν επιχειρήσει να το κάνει, τότε απλά κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και κατά συνέπεια σκοτώνει το πνεύμα. Η ειλικρίνεια είναι υψίστης σημασίας. Τέλος η τρίτη άσκηση είναι η Συνεχής Μελέτη. Πρόκειται για τη μελέτη ιεραρχικών γραφών με βαθύ στοχασμό. Είναι ένα είδος διαλογιστικής ανάγνωσης που απαιτεί την ενεργή φαντασία.

Στην πρώτη άσκηση αποκτά ο μάγος αυτογνωσία, μένει ξάγρυπνος, εναντιώνεται στη λήθη και δεν κινείται μηχανικά. Ας τονιστεί πως κάθε πράξη που γίνεται χωρίς άγνοια και με τη θέλησή μας είναι μια μαγική πράξη. Στο μέλλον το άτομο θα αποκτήσει διορατικές ικανότητες. Στη δεύτερη άσκηση αναπτύσσει μια νέα δύναμη που τον κάνει καλύτερο σε όλα τα επίπεδα. Η τρίτη άσκηση τον βοηθά στο να ξεφύγει από μια σειρά δυσλειτουργικών πεποιθήσεων και αντιλήψεων αλλά και στην αποφυγή από παλιές κληρονομημένες ιδέες και συνήθειες, τον βοηθά να μεταβεί σε βαθύτερα μέρη πνευματικών διδασκαλιών.

Μεγάλο βήμα προς την επίτευξη του Μεγάλου Έργου κάνει ο Ζηλωτής ακούγοντας την εσωτερική του φωνή. Ο καθένας σε αυτό τον κόσμο έχει το δικαίωμα να είναι ό,τι επιθυμεί και θέλει να είναι. Ακούγοντας όλα όσα του επιβάλλουν η κοινωνία, οι φίλοι και η θρησκεία, το άτομο μπλοκάρεται κατά μια έννοια στο να είναι ο αληθινός του Εαυτός σε δράση. Ας ακολουθήσει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδησή του. Όλα είναι ένα όνειρο. «Ό,τι βλέπουμε ή φαίνεται δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σε ένα όνειρο» (Έντγκαρ Άλλαν Πόε). Σε αυτήν την ενσάρκωση του δίνεται η ευκαιρία να δώσει όποια μορφή αυτός θελήσει σε αυτό το όνειρο με την ελεύθερη βούλησή του, να το μετατρέψει όπως αυτός νομίζει ότι του ταιριάζει καλύτερα ανάλογα με τον τύπο και την κλίση του.

Για να ακούσει όμως κανείς τη φωνή της Σιωπής πρέπει να τον διακρίνει η απάθεια, να μην ταράζεται από κατώτερα συναισθήματα, να μην είναι συναισθηματικά επιρρεπής και σε μόνιμη ένταση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ακουστεί αυτή η φωνή όταν υπάρχουν σε αυξημένη ένταση άλλες φωνές. Όλες εκείνες οι φωνές που τσιρίζουν θα πρέπει να σωπάσουν. Μια ιστορία της ανατολής αναφέρει πως αρχικά υπήρχε μια μεγάλη λίμνη στην οποία έρρεαν παγετώνες. Αυτοί οι παγετώνες είναι τα παγωμένα συναισθήματα. Καθώς ο πάγος σπάει συνεχώς στη λίμνη τα νερά ταράζονται. Αν σταματήσουν οι παγετώνες, τότε κατά συνέπεια η επιφάνεια της λίμνης θα είναι ήρεμη και τότε μόνο τότε μπορεί το άτομο να ακούσει τη φωνή της Σιωπής.

Αυτή η φωνή θα ελευθερώσει τον μάγο από τη Μεγάλη Πλάνη, όσο βέβαια ακούει αυτήν τη φωνή, όλα όσα του υπαγορεύει ο Φύλακας Άγγελός του. Η ψευδαίσθηση πρέπει να τον διαπερνά αλλά σε καμία περίπτωση να τον αγγίζει. Ο μάγος κινείται στη Μάγια απαθής, ανεπηρέαστος από αυτήν, δίνει το φως δίχως αμφιβολίες, οι σκιές της δεν σημαίνουν τίποτα απολύτως γι’ αυτόν. Ό,τι κάνει το κάνει βάζοντας πρώτα αγάπη, η θέληση πρέπει να κινείται από την αγάπη για να έχει επιτυχία το μαγικό έργο που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας, διότι η αγάπη είναι ο Νόμος και ό,τι γίνεται με αγάπη, τότε οι καρποί της συγκομιδής δεν θα είναι πικροί.

Η πραγματικότητα, έτσι όπως την αντικρίζει ο μέσος πολίτης αυτού του κόσμου, στην ουσία είναι ένας συνδυασμός διάφορων μορφών ψευδαισθήσεων και σαγήνης. Ο μάγος όμως αναγνωρίζει ότι η πραγματικότητα βρίσκεται στη συνεχή κίνηση των πραγμάτων που γυρίζουν πίσω στην αρχική Πηγή και όχι στα ίδια τα πράγματα που κινούνται ή περιστρέφονται. Γνωρίζει ότι στην ουσία υπάρχει η μία πραγματικότητα και ότι όλα είναι ένα. Απαθής από την ταραχή, την ηδονή και τη θλίψη αυτού του κόσμου, σχίζει όλα τα πέπλα αυτού του ψεύδους. Με αγάπη και θέληση βάζει τον σπόρο του φωτός μέσα σε κάθε διάνοια με σκοπό να φέρει φως στα μάτια των τυφλών.

Ένα άτομο που είναι μέσα στη φυλακή πάντα σκέφτεται πώς να ελευθερωθεί και γίνεται δημιουργικός για να το καταφέρει – ας πάρουμε για παράδειγμα τον Πεταλούδα. Η υλική ψευδαίσθηση είναι μια φυλακή για το πνεύμα. Αυτός που δεν το κατανοεί είναι αιώνια δεσμευμένος και δεν κάνει τίποτα απολύτως για να ελευθερωθεί από την πλάνη της Μάγια. Ο μάγος όντας δημιουργικός τύπος, παραμένοντας μονίμως σε επαγρύπνηση και σε συνεχή κίνηση, οδεύει προς την έξοδο από τη Μεγάλη Πλάνη, φέρνοντας μαζί του τη γνώση και τη σοφία που είναι ικανή να αφυπνίσει τους γύρω του.

Η εξέλιξη ουσιαστικά είναι η υπέρβαση όλων των διαφορών σε όλα τα επίπεδα. Ο μάγος δοκιμάζεται καθώς διασχίζει το μονοπάτι στο πυκνό σκοτάδι της αβύσσου και έτσι γίνεται δυνατότερος. Σύμμαχοί του είναι η απάθεια και η χαρά. Αυτές είναι η προστασία του. Το σκοτάδι της άγνοιας και η σκληρότητα της ζωής ταράζουν τα νερά της ψυχής του και αυτό από μόνο του κάνει ακόμα δυσκολότερες τις δοκιμασίες που περνά στο διάβα του προς τη μεγάλη έξοδο. Συχνά σοκάρεται με ένα άγγιγμα της αλήθειας, μουδιάζει ολόκληρος και η κάθε ίνα του σώματός του δονείται καθώς θεραπεύεται και αποκτά αυτογνωσία. Οι αυτοκαταστροφικές τάσεις πεθαίνουν στο παρελθόν και δεν τις φέρνει πλέον στο χρονοδιάγραμμά του. Οι βιωμένες εμπειρίες μένουν ανεξίτηλες στον χρόνο και δεν ξεθωριάζουν από τη μνήμη του. Η φωνή της σάρκας και οι περιττές ορέξεις αρχίζουν να πεθαίνουν καθώς η απάθεια είναι αυτή που τον χαρακτηρίζει. Παρόλα αυτά δεν απέχει από την ευχαρίστηση και τις απολαύσεις της ζωής. Η απόλαυση θέλει χαρακτήρα και μέσω της αυτοκυριαρχίας ο μάγος το έχει επιτύχει. Τιμάει το ωραίο, το όμορφο και κάθε τι καλό στον κόσμο, ξέρει πώς να εκτιμά τις αρετές και έτσι απέχει από τη λύπη και τον πόνο.