ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΓΩ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

 


Ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να πάθει ένας μαθητής του αποκρυφισμού είναι η πνευματική υπερηφάνεια. Στην ουσία πρόκειται για ένα δηλητήριο που παραλύει τις αισθήσεις και θολώνει τον νου. Κατά συνέπεια μια αυθάδεις συνείδηση καθοδηγεί τον άνθρωπο προς την αυτοκαταστροφή του καθώς μια τεράστια λαχτάρα γεννιέται μέσα του οι οποία τον προωθεί στην κατάκτηση της δύναμης και όχι της αλήθειας.

Όσο άνθρωπος κινείται έχοντας εγωιστικά κίνητρα στους τρεις κόσμους, τόσο οι ψυχοφθόρες σκέψεις ενός θολωμένου νου θα γίνουν η φυλακή του. Το υπερδιογκωμένο εγώ θα προκαλέσει αδυναμία και κάθε είδους ανωμαλία θα αναδυθεί στην επιφάνεια. Κατά αυτό τον τρόπο ο πλούσιος εγωισμός θα φθείρει ψυχικά τον άνθρωπο ,καθώς συνάπτει καταστροφικές σχέσεις, μη αντιλαμβανόμενος πλέον την αληθινή σημασία της αγάπης και της σοφίας.

Έχοντας απομακρύνει τον εαυτό του από την κατανόηση θα ανακυκλώνει κάθε φορά το υπάρχον πρόβλημα της φιλαυτίας. Συνεπώς οι ερεβώδεις σκιές του εγωισμού θα δυσχεραίνουν την έλευση του φωτός και ως αποτέλεσμα το ανθρώπινο ον θα πέσει αντί να ανέβει στο Δέντρο της Ζωής.

Κρίνεται απαραίτητο να επισημανθεί πως πολλοί μαθητές που δεν ήταν έτοιμοι για μια ανώτερη σύνδεση με τον Άγιο Φύλακα Άγγελο πέσανε στο αμάρτημα της υπερηφάνειας. Πιο συγκεκριμένα η επαφή του ανθρώπου που δεν έχει εξαγνίσει επαρκώς τον τριπλό μηχανισμό του με αυτή την ανώτερη οντότητα, διεγείρει μέσα του τα αρνητικά σπέρματα κι έτσι ως αποτέλεσμα οι αρνητικές ποιότητες του κατώτερου εαυτού εισέρχονται με βίαιο τρόπο στην επιφάνεια.

Είναι χρήσιμο να τονιστεί επίσης πως δεν ήταν λίγοι αυτοί που γεύτηκαν την δύναμη και την δόξα που πηγάζει από αυτή την σύνδεση κι έτσι οδηγήθηκαν στα σκαλοπάτια της Μαύρης Στοάς. Ο πύρινος ενθουσιασμός και μια ασθματική μανία του ανθρώπου για την υπερίσχυση στους άλλους και όχι για τον θρίαμβο της θείας θέλησης ενάντια της ατομικής, έριξαν από τα χέρια του το δισκοπότηρο της λύτρωσης κι έτσι η συμφορά που έκανε τον Εωσφόρο να υποφέρει έγινε επώδυνα δική του.

Ο αληθινός μαθητής του αποκρυφισμού και της μαγείας δεν κυριαρχεί κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό του. Γίνεται ο κύριος του εαυτού του, εγκαινιάζοντας τον θρόνο μεταξύ των φρυδιών με θέληση που την κινεί η δύναμη της αγάπης, συνενώνοντας αυτό που επιθυμεί και όχι με υπερηφάνεια κρατώντας μια απαξιωτική στάση απέναντι στον ίδιο ή στο περιβάλλον που κινείται.

Είναι συνεπώς χρήσιμο να τονιστεί πως στην διαμόρφωση του καινού εαυτού απαιτείται ένας εξευγενισμένος χαρακτήρας που αποκτάται μέσω της ατομικής προσπάθειας και της πλήρους συνεργασίας του ανθρώπου με τον ανώτερο Εαυτό. Ιδιαίτερη προσοχή λοιπόν πρέπει να δοθεί σε ό,τι αφορά τον τεράστιο βαθμό ενέργειας που προκύπτει από αυτή την ανώτερη σύνδεση.

Ο απροετοίμαστος Ζηλωτής που δεν έχει αποκτήσει την απαραίτητη αυτογνωσία και δεν έχει εξαλείψει επαρκώς τα υπολείμματα των περασμένων καιρών, θα αντιμετωπίσει μια σειρά προβλημάτων. Η προβληματική προσωπικότητα θα αποκτήσει ισχυρή δύναμη που δεν θα είναι σε θέση να την διαχειριστεί. Κατ αυτό τον τρόπο ο Ζηλωτής θα χτίσει τον καινό εαυτό πάνω σε θεμέλια άμμου και όχι στα θεμέλια των αρετών. Θα υψώσει τον εαυτό του και τότε θα πέσει.

Καθώς αρχίζουν να αναπτύσσονται οι ψυχικές δυνάμεις, που στις πολλές των περιπτώσεων είναι λανθάνουσες μέσα στον άνθρωπο, η σαγήνη των τριών κόσμων και τα βάρβαρα συναισθήματα, όπως η ζήλια και η πνευματική υπερηφάνεια, θα περικυκλώσουν το άτομο που βρίσκεται ακόμη στον σκοτεινό πυθμένα της αβύσσου. Έτσι θα αναπτύξει διαφόρων τύπου συμπλέγματα, όπως για παράδειγμα το σύνδρομο του Μεσσία. Πιο συγκεκριμένα θα γοητευτεί από τις κρυμμένες μέχρι τώρα ικανότητες που απέκτησε και ως αποτέλεσμα θα ενισχύει αντί να καταστρέφει την Μεγάλη Πλάνη.

Από την παραπάνω δοκιμασία περνούν όλοι αυτοί που θέλουν να διασχίσουν την στενή ατραπό που οδηγεί από το χάος στην ωραιότητα και από τον θάνατο στην αθανασία. Παρόλο αυτά λίγοι επιτυγχάνουν να αναδυθούν με ασφάλεια από την σκοτεινή άβυσσο στην λαμπρή κατανόηση και ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που κρίνονται άξιοι στα μάτια των Μυστικών Αρχηγών.

Το κύριο πρόβλημα σε πολλούς ανθρώπους σήμερα, που καταστρέφει τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις και συνεπώς διαφθείρει την ομορφιά της ζωής, είναι ο εγωισμός και η ζήλια. Το παχύρρευστο σκοτάδι της άγνοιας που φέρνει το ειδεχθές συναίσθημα της ζήλιας και τις καταστροφικές ποιότητες του εγωισμού, αποτρέπει τις ζωτικές ακτίνες του ηλίου να φωτίσουν την σκοτεινιά του χάους. Κατά συνέπεια η ανθρωπότητα ως σύνολο αδυνατεί να ακολουθήσει την ηλιακή ατραπό που οδηγεί στο πέμπτο βασίλειο των ψυχών.

Η θηριώδης μορφή που αποκτούν τα απεχθή συναισθήματα του μη-εαυτού φωλεύουν διακριτικά στις πιο σκοτεινές γωνίες του μυαλού και κάνουν την εμφάνισή τους σε συγκεκριμένες στιγμές μιας κατάστασης που διαδραματίζεται στο παρόν. Λαμβάνοντας την στάση του παρατηρητή, ο άνθρωπος καθώς αντιλαμβάνεται άμεσα τις στιγμές που κάνουν την εμφάνισή τους αυτά τα αποτρόπαια συναισθήματα, θα ανακαλύψει το νήμα ή την κοίτη του εγκεφάλου που οδηγεί στον πυρήνα του προβλήματος. Κατά αυτό τον τρόπο η ενεργός παρατήρηση θα αποβεί ένας λυτρωτικός παράγοντας που θα απελευθερώσει σταδιακά τον άνθρωπο από την σκαιότητα που παράγει ο ατίθασος εαυτός.

Αξίζει επιπλέον να αναφερθεί πως η ζήλια και το καταστροφικό συναίσθημα του εγωισμού μπορούν να εξαλειφθούν καθώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την ασημαντότητα του. Νιώθουμε σημαντικοί και πολλοί από εμάς θεωρούμε τον εαυτό μας ως το κέντρο του Σύμπαντος. Κατά μία έννοια όντως είμαστε σημαντικοί, αφού ο ρόλος του καθενός είναι να εκδηλώσει την αληθινή του θέληση, αυτές τις ενδόμυχες εσωτερικές παρωθήσεις που εδράζονται στην καρδιά κι έτσι να συμβάλει στο Μέγα Σχέδιο ως χρήσιμη μονάδα στην Πολιτεία του Θεού.

Επεκτείνοντας το συλλογισμό μας, θα μπορούσε να ειπωθεί πως η ανθρωπότητα ως σύνολο είναι σημαντική, διότι μέσω αυτής μπορεί να εκφραστεί η υλική όψη. Είναι επομένως φανερό πως χρησιμοποιώντας κατάλληλα την τριπλή προσωπικότητα, ως μέσο επαφής στους τρεις κόσμους, μπορεί να συμβάλει και κατόπιν να θεμελιώσει το θέλημα του Θεού στην αφιλόξενη Γη.

Ωστόσο όταν ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του σπουδαίο, γεμίζει με έπαρση και αποκόπτει λόγω εγωισμού τον εαυτό του από το σύνολο, τότε οι τάσεις χωριστικότητας που αναπτύσσει συμβάλλουν θετικά στην αύξηση της κοσμικής αυταπάτης και όχι στον αφανισμό της. Σε μια τέτοια περίπτωση το τηλεσκόπιο μπορεί να αποβεί ένα καλό μέσο που θα καταβάλει της θυμαπάτες που είναι περικυκλωμένος ο άνθρωπος, δείχνοντας την ασημαντότητα του ως άτομο μπροστά σε αυτό που αποκαλούμε Κόσμο. Επιπροσθέτως μια τέτοια κίνηση θα του αποκαλύψει την υπέρτατη πραγματικότητα, δηλαδή ότι όλοι είμαστε ένα μέσα στον Ένα και ο Ένας μέσα σε όλους μας.

Είναι αλήθεια πως το Σύμπαν αγαπάει την ευγνωμοσύνη. Όταν νιώθει κανείς ευγνώμων για όλα αυτά τα οποία έχει, τότε του παρέχονται ακόμα πιο πολλά. Η θετικότητα και η ευδαιμονία που πηγάζει από μια πυρακτωμένη καρδιά αυξάνουν τις δονήσεις του ανθρώπου σε μια υψηλότερη ενεργειακή κλίμακα. Κατά συνέπεια ο μαγνητισμός που προκύπτει από μια τέτοια κατάσταση έλκει προς στον άνθρωπο τις αστείρευτες ευλογίες του Κόσμου.

Πραγματικά λίγοι άνθρωποι στον κόσμο σήμερα είναι ευγνώμων για όλα αυτά που τους έχουν παραχωρηθεί. Ως συνήθως το μοχθηρό συναίσθημα της θανάσιμης ζήλιας και ένα μεγάλο εγώ στέκονται ως εμπόδια τα οποία φράζουν την ομαλή ροή των πραγμάτων. Η αντίσταση που προκαλείται από μια τέτοια κίνηση φέρνει ως αποτέλεσμα την ανέχεια και όχι την μακαριότητα.

Η παραπάνω διαπίστωση μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αυθόρμητη έκφραση της ευγνωμοσύνης αποτελεί ένα θετικό αντίκτυπο επάνω στον άνθρωπο που την εκφράζει, ακτινοβολώντας αυτήν σε όλο του το Είναι. Συμπερασματικά, έχει καταστεί σαφές πως η ενέργεια που προκύπτει από την ευγνωμοσύνη παίζει έναν μείζονα ρόλο όχι μόνο στην αυτοεικόνα του ατόμου, αλλά και στην ψυχική, πνευματική και σωματική του υγεία.

Χρειάζεται επίσης να σημειωθεί πως η ευγνωμοσύνη συμβάλει με θετικό τρόπο τόσο στην σύναψη όσο και στην καλλιέργεια των ορθών ανθρώπινων σχέσεων. Ο άνθρωπος που φλέγεται από τα καταστροφικά πυρά του κατώτερου εαυτού δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι όλα βασίζονται πάνω στις σχέσεις και πως κάνεις δεν μπορεί να επιτύχει μόνος στη ζωή.

Αναντίρρητα τα μεγάλα επιτεύγματα επιτυγχάνονται από την υγιή συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων. Ο μαθητής δεν πρέπει να λησμονεί πως στην Νέα Εποχή ποτέ κανείς δεν εργάζεται μόνος, αλλά μεταπηδώντας από την μαζική συνείδηση στην ομαδική, ο άνθρωπος έχοντας ομαδικό πνεύμα ,εγκαινιάζει την αρχή της συμμετοχικότητας σε κάθε τομέα της ζωής. Συνοψίζοντας μπορούμε να επισημάνουμε πως η ευγνωμοσύνη αποτελεί την λύδια λίθο για την σύναψη ορθών ανθρώπινων σχέσεων.

Για να προσελκύσει κανείς την αστείρευτη ροή θετικής ενέργειας που πηγάζει από το Κόσμο καλείται να κάνει τον εαυτό του ένα κατάλληλο σκεύος ούτως ώστε να μπορούν να αποθηκευτούν με ασφάλεια. Αυτό επιτυγχάνεται με την εξυγίανση της προσωπικότητας όπου οι δυσλειτουργικές ιδέες για την ζωή, οι παλιές κληρονομημένες σκέψεις που μεταβιβάζονται διαρκώς από την μια γενιά στην άλλη και οι γοητείες των προτύπων ζωής που εντείνουν την Μεγάλη Πλάνη, εξαλειφθούν τελείως μπρος στην λάμψη του αληθινού Εαυτού. Γίνεται, επομένως, εύκολα αντιληπτό ότι ο άνθρωπος αυξάνει τις δονήσεις του, όντας ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό του και στους άλλους ανθρώπους, νιώθοντας ευγνωμοσύνη για όλα.

Με όλα τα παραπάνω δεν εκπλήσσει καθόλου το γεγονός πως όταν ένας άνθρωπος μετουσιώνει τον εαυτό του από θηρίο σε νοήμονα στοχαστή ελκύει τις θεϊκές ευλογίες που του ανοίγουν τον δρόμο μπροστά. Πιο συγκεκριμένα η αποδυνάμωση του εγώ μειώνει την αντίσταση κι έτσι η ενέργεια που ζωογονεί τον άνθρωπο περνά αβίαστα από τον αγωγό που είναι η ψυχή. Όταν όμως η υπερηφάνεια ή η ζήλια διεισδύσουν στην καρδιά ενός ανθρώπου, τότε ως αποτέλεσμα δημιουργείται ένα φράγμα ή εμπόδιο που φράζει την ομαλή ροή της ενέργειας.

Τα βαθύτερα αίτια που αποτρέπουν την εισροή των ανεξάντλητων πόρων του Κόσμου πρέπει να αναζητηθούν στις διαφόρων τύπου μορφές που λαμβάνει ο εγωισμός καθώς πυροδοτείται από την αχαριστία και την απληστία. Το απεχθές αυτό φαινόμενο θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά μόνο όταν το ανθρώπινο ον εδραιώσει στη ζωή του την αγάπη προς όλα τα όντα, μόνο όταν κατανοήσει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι όλα αυτά που ήδη κατέχει θα μπορούσε κάλλιστα να μην του είχαν δοθεί.

 

Σχόλια