Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο έρωτας είναι ένα από τα ομορφότερα πράγματα στο κόσμο. Θα μπορούσε να λεχθεί πως είναι ένας δαίμονας όπου με την τέχνη του διαπαιδαγωγεί τον απαίδευτο άνθρωπο και τον παρακινεί να διεισδύσει στη σφαίρα των μυστηρίων της ζωής.
Κατά το πέρασμα των χρόνων η ιδέα του έρωτα έπεσε στα χέρια των αδαήμων όπου έχασε την ηθική της αξία. Κατά συνέπεια οι ηθική ρύποι της στρεβλωμένης ιδέας του έρωτα έκρυψαν το βαθύ εσωτερικό του νόημα από τα μάτια του μέσου ανθρώπου. Έτσι στη σημερινή εποχή θεωρείται ως εκείνη η ευχαρίστηση που παράγεται από την έλξη των φυσικών σωμάτων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο έρωτας όπως και κάθε άλλο πράγμα στον κόσμο που κινούμαστε και υπάρχουμε έχει δύο όψεις, μια ανώτερη και μια κατώτερη. Στην κατώτερη μορφή ο εραστής τον συλλαμβάνει με το σώμα. Τα μάτια της καρδιάς του είναι κλειστά κι ως αποτέλεσμα αναπτύσσεται μέσα του μια λαχτάρα για ηδονή. Στην περίπτωση αυτή ο εραστής κυβερνάται από τον Πόθο κι έτσι δεν είναι σε θέση να δει την ουσία ή το είναι των πραγμάτων.
Στην ανώτερη πτυχή του έρωτα ο άνθρωπος τον αισθάνεται με το νου. Επομένως ο εραστής τον συλλαμβάνει υπό το πρίσμα μιας πιο αφηρημένης και συνεπώς ανώτερης μορφής. Όταν ο έρωτας συλληφθεί από το νου και όχι από το σώμα, τότε τα μάτια της καρδιάς ανοίγουν και ο εραστής οδηγείται στην αιώνια ζωή.
Με δεδομένα τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα πως ο έρωτας δεν έχει να κάνει με την λαγνεία και τον αισθησιακό πόθο, αλλά ούτε και με κάποιο είδος στέρησης ή συναισθηματικής πείνας. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εκείνη η θεία τρέλα που αποκαλύπτει το μεγαλείο της ύπαρξης και την χάρη της ζωής. Συνεπώς ο έρωτας αποτελεί εκείνη την εσωτερική παρώθηση η οποία βρίσκεται ενσωματωμένη μέσα σε κάθε ανθρώπινο ον και το παρακινεί να εξερευνήσει και κατόπιν να γνωρίσει το Αιώνιο.
Ο Έρως στην μυθολογία συνδέεται στενά με την Αφροδίτη και τον Άρη. Αυτή η διαπίστωση μας οδηγεί στο να κατανοήσουμε καλύτερα τις δύο πτυχές του. Ο Άρης σχετίζεται στενά με το σεξ, τις ζωώδεις επιθυμίες και την φυσική απόλαυση που προκαλείται από την συγχώνευση των δύο φυσικών σωμάτων. Επομένως ο Άρης είναι κυρίαρχος του φυσικού φορέα. Άρα εκφράζει την κατώτερη πτυχή του έρωτα που σχετίζεται με τον πρόσκαιρο ενθουσιασμό και την ικανοποίηση του σαρκικού σώματος.
Από την άλλη πλευρά η Αφροδίτη υποδηλώνει τον νου, την ενίσχυση του πνεύματος, αλλά και την βελτίωση του ήθους. Άρα αντιπροσωπεύει μια πιο αφηρημένη έννοια του σεξ. Επομένως εκφράζει την ανώτερη πτυχή του έρωτα, όπου ο ερωτευμένος οδηγείται στην ανακάλυψη του Ωραίου.
Η ψυχή είναι ωραία, αγνή και από κάθε άποψη τέλεια. Συνεπώς ο εραστής της σοφίας οδηγείται μέσω του έρωτα στην ανακάλυψη του Πραγματικού Εαυτού. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να λεχθεί ότι ο έρωτας αποτελεί εκείνη την τέχνη με την οποία το ανθρώπινο ον μπορεί να αντικρίσει το αιώνιο κάλλος που αποκαλύπτεται μονάχα στα μάτια των θεών.
Από μια λιγότερο μυστικιστική οπτική γωνία μπορούμε να διαπιστώσουμε την ανώτερη και κατώτερη πτυχή του έρωτα εξετάζοντας τους πλανήτες που ασκούν επίδραση πάνω στα κύρια ανθρώπινα ενεργειακά κέντρα. Εμβαθύνοντας στο θέμα ανακαλύπτουμε πως ο πλανήτης Άρης ασκεί τις δυνάμεις του στο ηλιόπλεγμα. Το ηλιακό πλέγμα θα μπορούσε να λεχθεί πως αποτελεί ένα φίλτρο των συναισθημάτων. Έρχεται σε ανισορροπία καθώς ο άνθρωπος δεν ελέγχει τις ορμές που δημιουργούνται από τις αντιδράσεις μιας ανεξέλεγκτης φαντασίας. Στην περίπτωση του έρωτα η δημιουργία αρνητικά φορτισμένων σκεπτομορφών προξενεί τις λάγνες επιθυμίες για ηδονή. Οι κατώτερες αχαλίνωτες παρορμήσεις της προβληματικής και πολλές φορές μη ολοκληρωμένης προσωπικότητας θέτουν εκτός ελέγχου τον άνθρωπο κι αυτός είναι ο κύριος λόγος της εμφάνισης διάφορων σεξουαλικών διαστροφών.
Από την άλλη πλευρά ο πλανήτης Αφροδίτη ασκεί επίδραση στο καρδιακό κέντρο, αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στις ωμοπλάτες. Είναι συνεπώς φανερό πως έχουμε να κάνουμε με τρυφερά και όχι ωμά συναισθήματα που ενσπείρουν την γλυκύτητα και φανερώνουν την ομορφιά της ζωής. Επομένως αντηχούν σε έναν ανώτερο φθόγγο και στην περίπτωση του έρωτα προδηλώνεται το θεϊκό στοιχείο που δίνει στον άνθρωπο την απαραίτητη ώθηση και το ανάλογο θάρρος να κατακτήσει αυτό που αγαπά. Γίνεται, λοιπόν, εύκολα κατανοητό ότι σε μια ανώτερη κατάσταση, η θεία τρέλα που πηγάζει από τον έρωτα, προσδίδει στον ερωτευμένο την γενναιότητα όπου χάρης αυτή μπορεί να κάνει πράξη και να εκδηλώσει στο φυσικό πεδίο όλα αυτά που δεν θα τολμούσε, αν δεν ήταν υπό την επήρεια της θεϊκής μανίας του έρωτα.
Η εξέταση των συμβολικών μορφών του μύθου της Ψυχής και του Έρωτα μπορεί να αποφέρει κάποιο φως στη συνείδηση του αναγνώστη. Εμβαθύνοντας κανείς στο μύθο με έναν ανοικτό νου, αναπτύσσοντας συνάμα τον αφηρημένο στοχασμό, θα αντιληφθεί με σχετική ευκολία ότι η μελοδραματική ιστορία του Έρωτα και της Ψυχής παρουσιάζει τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος κατά το γήινο πέρασμά του.
Έχοντας κατά νου όλα τα παραπάνω οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως ο αληθινά ερωτευμένος άνθρωπος μπορεί να δει αυτό που είναι καλά κρυμμένο στα παρασκήνια. Αυθόρμητα θα μπορούσε να λεχθεί πως χάρις τον έρωτα η ψυχή αποκτά τον διακαή πόθο να εξερευνήσει και έπειτα να γνωρίσει αυτό που βρίσκεται πίσω από τα φαινόμενα.
Είναι επομένως φανερό ότι ο ερωτευμένος, φέροντας μια καρδιά που χτυπά και συντονίζεται με τον παγκόσμιο ρυθμό, γίνεται ικανός να δει την θετικότητα σε όλα τα πράγματα και τις καταστάσεις που έρχεται αντιμέτωπος. Με απλά λόγια αποκτά την εξέχουσα ικανότητα να αντικρίζει την ατελεύτητη ομορφιά και το υπέρτατο καλός πίσω από την φαινομενική πραγματικότητα.
Ο Νόμος της Έλξης συνδέεται στενά με τον έρωτα. Σε μια κατώτερη κλίμακα οι ερωτευμένοι έλκονται μεταξύ τους από την θεϊκή του μανία. Στην συνέχεια η αγάπη της προσωπικότητας, η οποία είναι η κατώτερη μορφή της αγάπης, ανθίζει και τα δύο γίνονται ένα καθώς επιτελείται μια συγχώνευση που μπορεί να ονομαστεί σεξ.
Σε μια ανώτερη κλίμακα το ίδιο ακριβώς συμβαίνει μεταξύ της προσωπικότητας η οποία αποτελείται από τα σώματα των τεσσάρων κατώτερων πεδίων και της ψυχής που είναι ο Πραγματικός Εαυτός. Στην προκειμένη περίπτωση ο εραστής της σοφίας αισθάνεται τον έρωτα με το νου. Διαπαιδαγωγείται μέσω της ερωτικής τέχνης πως να γίνει ένας στοχαστής του οποίου η φύση θα είναι αγάπη και φως. Φτάνοντας στο τέλος της ερωτικής μυσταγωγίας ο εραστής στέκεται αγέρωχος στη πολύχρωμη αυγή όπου η Σελήνη και ο Ήλιος γίνονται ένα. Τα μάτια της καρδιάς του ανοίγουν κι έτσι γεύεται την δόξα του συγκερασμού της σκοτεινής νύχτας και της φωτεινής ημέρας.
Χρειάζεται να επισημάνουμε πως το παραπάνω φαινόμενο δημιουργείται χάρης στην ανώτερη ένωση ή τον λεγόμενο Γάμο στους Ουρανούς του Εγώ με το μη - εγώ η οποία αποκαθιστά ικανό τον εραστή της σοφίας να αντικρίσει το ανυπέρβλητο κάλλος ολόκληρου του Κόσμου.
Η επιτυχής ένωση του υποκειμένου και του αντικειμένου ή το πάντρεμα των ενεργειών της υπέρλαμπρης ψυχής και της προσωπικότητας γεννούν εκείνη την εξυψωμένη κατάσταση του νου που ονομάζουμε Χριστική αρχή ή συνείδηση. Συνεπώς γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον καθένα ότι δια μέσω του έρωτα ο άνθρωπος οδηγείτε στη χαρά επειδή η συγχώνευση και η συνειδητή επαφή του ερωτευμένου με την ψυχή απελευθερώνει την υπέρτατη ομορφιά.
Σε έναν ανώτερο φθόγγο η ψυχή έλκεται προς την αγκάλη του Αιώνιου Πατέρα μέσω του έρωτα που αναπτύσσει ολοένα και πιο πολύ καθώς εξελίσσεται για την λογοϊκή ουσία. Αξίζει να σημειωθεί από τον αναγνώστη ότι αυτή η ουσία αποτελεί την ύλη των θεών με την οποία έχει δομηθεί η αναπτυσσόμενη ψυχή. Όσο η ψυχή γνωρίζει τον εαυτό της και αφυπνίζεται από το βαθύ όνειρο της υλικής ψευδαίσθησης ή Μάγια, τόσο αναγνωρίζει την θεότητα μέσα και έξω από αυτή. Κατά αυτό τον τρόπο του πύρινο στοιχείο μέσα στη ψυχή αναζωπυρώνεται και η θεϊκή τρέλα του έρωτα οδηγεί τον χαμένο σπινθήρα πίσω στη Πηγή.
Είναι επωφελές να τονίσουμε ότι χάρης τον έρωτα ο άνθρωπος μπορεί να διεισδύσει στο κόσμο των ιδεών. Ελάχιστοι θα μπορούσαν να αρνηθούν πως ο έρωτας μετατρέπει μέχρι και τον πιο απαίδευτο άνθρωπο σε έναν μικρό ποιητή του οποίου ο λόγος στάζει μέλι. Προχωρώντας διαπιστώνουμε ότι ο εραστής της σοφίας, υπό την θεία τρέλα του έρωτα, αποκαθίσταται ικανός να λάβει θεϊκή έμπνευση. Κάνοντας ορθή χρήση την γνώση που λαμβάνει ,μετουσιώνοντας αυτή σε πρακτική σοφία, ο εραστής μπορεί να οδηγηθεί με σχετική ασφάλεια στην ολοκλήρωση του Εαυτού.
Από όλα τα παραπάνω δεν προκαλεί καμία έκπληξη στον ερευνητή της αλήθειας όταν διαπιστώνει πως ο έρωτας ουσιαστικά εκδηλώνεται με την μορφή μιας σφοδρής επιθυμίας για τελειότητα. Αναμφίβολα δια μέσω του έρωτα, στην πιο αγνή του μορφή, ο εραστής της σοφίας αναπτύσσει το ψυχικό σθένος και εκείνο το θάρρος που τον ωθεί με περισσότερο τόλμη στο διάβα της αβύσσου με προορισμό την κατανόηση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου