Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Είναι αλήθεια ότι όλα βρίσκονται σε κίνηση και τίποτα δεν μένει ακίνητο. Όλα τα αστέρια, όλος ο Ουρανός είναι μια μεγάλη πεδιάδα στα πόδια του Θεού, γεμάτα από Φως και Αγάπη. Τίποτα δεν υπάρχει μόνο του όλα είναι ένα, τίποτα ξεχωριστό.Πλανεμένοι οικτρά είναι αυτοί που πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι από μόνο του, μόνο του. Δεν υπάρχει κανένα όριο ,ο Θεός είναι Απεριόριστος .Το Σύμπαν είναι ο Δημιουργός που δρα και οι Παγκόσμιοι Νόμοι είναι οι εκφράσεις Του.

Το Σύμπαν είναι φτιαγμένο από απεριόριστη ομορφιά και αρμονία, διότι ο Μέγας Αρχιτέκτονας το οικοδόμησε δια μέσου της δικής Του απεριόριστης φαντασίας.Έτσι λοιπόν, ο Νόμος της Αρμονίας είναι αυτός που διέπει την λειτουργία του Σύμπαντος.Το διάστημα είναι χώρος και ο χώρος είναι μια οντότητα.Έχει μια αιθερική και ζωτική φύση,όπως και ο κάθε άνθρωπος.Επομένως τα πάντα στο Σύμπαν είναι σε στενή σύνδεση και αρμονία μεταξύ τους.

Με δεδομένα τα παραπάνω δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τον τροχό της επαναγέννησης ή μετενσάρκωσης καθώς βιώνει πλήρος την αρμονία στην ύπαρξή του.Ο Νόμος του Κάρμα με τον Νόμο της Αρμονίας έχουν μια στενή σύνδεση μεταξύ τους.

Η αρμονία είναι μια αμετάβλητη θεμελιώδης Αρχή και δεν αμφιταλαντεύεται ποτέ.Κάθε δράση του ανθρώπου δημιουργεί κάποια αντίδραση.Αυτή η διαδικασία προκαλεί καρμικούς κυματισμούς.Προκύπτει κάτι ανάλογο όπως όταν τα σωματίδια επιταχύνουν μέσα στο χώρο.Έτσι κινείται και ο άνθρωπος, βρίσκεται σε μόνιμη κίνηση - εξάλλου η ζωή είναι κίνηση και μέσα από αυτή εξελίσσεται η ανθρώπινη αναπτυσσόμενη ψυχή.

Αυτή η κίνηση όπως είναι λογικό προκαλεί αμφιταλαντεύσεις.Οι πράξεις των ανθρώπων κατα ένα τεράστιο ποσοστό δεν συμβαδίζουν με την ροη του Σύμπαντος και οι κάθε πράξη του ανθρώπου που βρίσκεται εκτός ροής προκαλεί δυσαρμονία στην παγκόσμια λίμνη της σοφίας.Είναι σαν να ρίχνει κάποιος ένα βράχο σε μια γαλλήνια και σε πλήρη αρμονία λίμνη.Όπως είναι λογικό τα νερά της θα ταρακουνιθούν.Κάτι ανάλωγο συμβαίνει και με τις λανθάνον πράξεις του ανθρώπινου όντος και έτσι έχουμε τους λεγόμενους καρμικούς κυμματισμούς.

Ο Νόμος της Μετενσάρκωσης εδώ παίζει έναν σημαντικό ρόλο.Καθώς ο άνθρωπος ενσαρκώνεται ξανά και ξανά πληρώνει αυτό που θέρισε είτε είναι καλό είτε είναι κακό κάρμα και τότε κάποια στιγμή σε κάποια ενσάρκωση παύουν να υπάρχουν αυτοί οι καρμικοί κυμματισμοί.Έτσι κατά αυτό τον τρόπο η λίμνη της ζωής βρίσκεται σε αρμονία.Όταν το ανθρώπινο ον έρθει σε μια τέτοια κατάσταση έχει επιτύχει την τέταρτη μύηση,έχει γίνει ένας μύστης,ένας Διδάσκαλος ή αλλιώς σύμφωνα με την Ανατολή έχει επιτύχει την Νιρβάνα.

Σε αυτό το σημείo αξίζει να σημειωθεί πως η αρμονία πάντα καταφτάνει μέσω της διαμάχης.Κάθε φορά που το άτομο καίγεται εσωτερικά είναι ένα κάλεσμα στο να πετάξει καθετί παλιό απο την ζωή του ώστε να κάνει χώρο για το νέο.Όταν αρνείται κανείς άκρως πεισματικά να αφίσει όλα αυτά που πλέον δεν τον εξυπηρεούν και τα θεωρεί δικά του λόγο ενός ψυχοσυναισθηματικού δεσίματος,τότε βιώνει την διαμάχη και έτσι λυπάτε.

Η διαμάχη όμως ,όπως εύκολα μπορεί ο καθένας να αντιλιφθεί, δεν είναι κάτι κακό ή κάτι απο το οποίο θα πρέπει να φυλάγεται ο άνθρωπος.Είναι ένας λυτρωτικός παράγοντας που μας δίνει περισσότερο ώθηση,φέρνει την ισορροπία και κατα επέκταση την αρμονία στη ζωή.

Σαφώς η αρμονία δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση αλλά προκύπτει απο την σωστή δράση.Καθώς το άτομο συνεχίζει να μαζεύει σκουπίδια σαν ένας καλός ρακοσυλλέκτης και δεν καθαρίζει το σπίτι του,τότε βιώνει ένα είδους εσωτερικής σύγκρουσης γιατί δεν ξέρει που να βάλει το νέο,δεν υπάρχει o διαθέσημος χώρος στα συρτάρια του μυαλού του.Έτσι καταλήγει στην ανισορροπία.

Υποφέρει όταν πλεόν καλείται να αφίσει ή να πετάξει πράγματα απο την ζωή του που τον σκοτώνουν και δεν εξυπηρετούν το θέλημα της ψυχής.Επομένως, κάθε φορά καλείται να αδειάζει ή να καθαρίζει σαν καλός νοικοκύρης το σπίτι του για να μπορέσει να συλλάβει και να εντάξει το νέο που θα τον αναβαθμήσει τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

Κατά αυτό τον τρόπο ισορροπεί κανείς τον εαυτό του ξανά και ξανά και περιστασιακά βιώνει την αρμονία.Είναι μερικές ειδικές στιγμές που μένουν αξέχαστες.Ο εραστής της Σοφίας γνωρίζει δεόντος όλα τα παραπάνω και περνά με χάρη τις στροφές τις ζωής ,διότι ξέρει πως η ζωή είναι χαρά.Κατά συνέπεια στέκει πάντα χαρούμενος εγκαινιάζοντας κάθε φορά την αρμονία στην ζωή του και έτσι μοιάζει στον Πατέρα.